Koku alma reseptörleri burunda bulunur. Burun, ön taraftan iki delikle dışarı, arka taraftan ise yutağa açılır. Burun koku almadan başka solunuma da yardımcı olur. Kıkırdak ve kemik dokudan yapılmış olan burnun içinde mukus salgısı yapan epitel doku, burun boşluğunun duvarlarını ve kıllarını nemli tutar. Buruna alınan hava, tozlarından temizlenir, nemlendirilir ve ısıtılır. Böylece hava akciğerlerine uygun hale getirilir ve akciğerler dış ortamın zararlı etkilerinden korunmuş olur.
Burun boşluğunun üst tarafında koku alma alanı olarak bilinen sarı bölge bulunur. Koku reseptörleri epitel dokudan oluşan ve sinir hücresi özelliğinde olan yapılardır. Sarı bölgede bulunan reseptörler mukus salgısı içinde eriyebilen maddelerle uyarılabilirler. Reseptörlerde oluşan uyarılar duyu sinirleriyle beyne taşınarak koku algılanır.
İnsan iki bin ile dört bin çeşit kokuyu algılayabilir. Koku veren maddelerin iki burun deliğine geliş zamanı arasındaki fark ile koku kaynağının yeri tahmin edilebilir. Koku alma duyusu çabuk yorulur. Buna kokuya alışma da denir. Uzun süre aynı koku koklandığında algılanma gerçekleşmez. Kokuya alışma insanı kötü kokulardan koruyan küçük bir sigortadır.